Δαμάζοντας την άγρια φύση: αναζητώντας την τέλεια λήψη σε υπαίθριες περιπέτειες

Είτε πρόκειται για πεζοπορία στους γκρεμούς, καγιάκ σε λίμνες ή κολύμπι στη θάλασσα και στη φύση, οι αθλητικές δραστηριότητες στην ύπαιθρο προσφέρουν στους ατρόμητους φωτογράφους έναν κόσμο γεμάτο ευκαιρίες.

Μία από αυτές τις δημιουργικές προσωπικότητες είναι και η Anna Blackwell από το Η.Β. – λάτρης της περιπέτειας, κινηματογραφίστρια, συγγραφέας και ομιλήτρια που θέλει πάντα να ζει τη ζωή στο έπακρο. Για την ακρίβεια, έτσι έχτισε την καριέρα της, αποτυπώνοντας στατικές φωτογραφίες και βίντεο για κορυφαίες επωνυμίες αθλημάτων εξωτερικού χώρου, όπως η Lowe Alpine και η Peak UK. Μερικά από τα συναρπαστικά της κατορθώματα είναι η πεζοπορία 1.000 μιλίων που έκανε μόνη της διασχίζοντας τη Γαλλία και την Ισπανία μέσα από αρχαίες προσκυνηματικές διαδρομές, το καγιάκ 4.000 χιλιομέτρων μέσα από 11 χώρες και πέντε πρωτεύουσες και η αναρρίχηση στο Όρος Τούμπκαλ, την ψηλότερη κορυφή της Βόρειας Αφρικής.

«Σε μία από τις πρώτες μου περιπέτειες ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες και να γράφω ένα ιστολόγιο, κυρίως για να βλέπουν οι φίλοι και η οικογένειά μου την πρόοδο της μεγάλης πεζοπορίας μου», εξηγεί η Άννα, όταν τη ρωτήσαμε πώς μετέτρεψε το χόμπι της σε επάγγελμα. «Συνέχισα αυτήν την πρακτική για μερικά χρόνια, κοινοποιώντας τις περιπέτειές μου στο διαδίκτυο με εικόνες και κείμενο, και είδα ότι αυτό άρεσε στο κοινό. Σύντομα μιλούσα για τις περιπέτειές μου σε εκδηλώσεις, φεστιβάλ, αλλά και σε επιχειρήσεις και σχολεία. Στη συνέχεια άρχισα να προσεγγίζω εταιρείες για να συνεργαστώ μαζί τους στα επόμενα ταξίδια μου και, σιγά-σιγά, κατάφερα να αποκτήσω ένα αρκετά καλό εισόδημα από τη φωτογραφία, τη συγγραφή, την κινηματογράφηση περιπετειών, τις ομιλίες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ώστε να τα μετατρέψω όλα αυτά σε δουλειά πλήρους απασχόλησης.»

Στο πιο πρόσφατο ταξίδι πεζοπορίας και κατασκήνωσης, η Anna, μαζί με τον σύντροφό της τον Sam και τον σκύλο της τον Bilbo, επισκέφτηκαν το βραχώδες τοπίο του βόρειου Dartmoor στην Αγγλία με μια Canon EOS R6 και δύο φακούς – τον Canon RF 24-105mm F4-7.1 IS STM και τον Canon RF 50mm F1.8 STM. Μοιράζεται μαζί μας τους λόγους για τους οποίους της αρέσει να ξεφεύγει από την καθημερινότητα και τις καλύτερες συμβουλές της για πεζοπορία στην άγρια φύση, ενώ αποκαλύπτει πώς μπορείς να πάρεις τις αγαπημένες σου περιπέτειες πίσω στο σπίτι μέσα από εντυπωσιακές φωτογραφίες.

Η Anna, ο Sam και ο Bilbo ξεκίνησαν την εξερεύνηση του βόρειου Dartmoor από ένα χωριό που ονομάζεται Belstone, λόγω της εκπληκτικής του πρόσβασης στους βραχώδεις σχηματισμούς ‘tor’. Αυτοί οι μεγάλοι βράχοι είναι κάτι που ανέκαθεν εντυπωσίαζε την Anna.

«Για εμένα, ήταν μια εντελώς νέα και συναρπαστική πτυχή του Dartmoor. Τριγυρίζεις σε αυτό το ειδυλλιακό χωριό και, χωρίς να το καταλάβεις, βρίσκεσαι έξω στον χερσότοπο», αναφέρει. «Το απόμερο τοπίο έχει μια άγρια ομορφιά και αυτό ακριβώς είναι που λατρεύω.

«Το πάθος μου είναι η πεζοπορία», συνεχίζει. «Μου αρέσει να τριγυρίζω με ένα βαρύ σακίδιο στην πλάτη μου. Δεν με ενδιαφέρει να φτάσω κάπου γρήγορα. Θέλω μόνο να θαυμάζω τα γαλήνια μέρη. Περπατήσαμε, στήσαμε τη σκηνή μας και περάσαμε μια νύχτα στην άγρια φύση.»

Η περιπετειώδης φύση της Άννας προέρχεται από την αγάπη της οικογένειάς της για το περπάτημα και την πεζοπορία, καθώς και από τις σουηδικές της ρίζες. «Η μαμά μου είναι από τη Σουηδία και πιστεύω ότι η σουηδική κουλτούρα είναι συνυφασμένη με τη ζωή στην ύπαιθρο και την αγάπη για το φυσικό περιβάλλον. Μεγάλωσα με πολύ περπάτημα και εξερεύνηση και, όποτε βρισκόμασταν στη Σουηδία, κάναμε κανό, κάμπινγκ και τρώγαμε στο ύπαιθρο. Επομένως, πιστεύω ότι από πολύ μικρή ηλικία αυτές οι δραστηριότητες έγιναν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου.»

Η Άννα είχε παρέα στο ταξίδι της στο Dartmoor, αλλά συχνά ταξιδεύει μόνη της, όπως εκείνο το μοναχικό οδοιπορικό στην Αρκτική Σουηδία το φθινόπωρο του 2020 (δείτε την αριστερή εικόνα παραπάνω). «Κατά βάθος λατρεύω τις μοναχικές περιπέτειες, επειδή αποτελούν μια μοναδική εμπειρία», εξηγεί. «Έχω ταξιδέψει 10 ολόκληρες ημέρες χωρίς να δω ούτε καν άλλες πατημασιές. Όταν είμαστε μόνοι, πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τις ευχάριστες στιγμές και τις αναποδιές. Επομένως, αν έχεις μια κακή μέρα, δεν σου έχει μείνει καμία διάθεση να συνεχίσεις και είσαι κουρασμένος και πεινασμένος, είσαι αποκλειστικά υπεύθυνος για να βρεις τη λύση. Αλλά όταν θα έχουν τελειώσει όλα, θα ξέρεις ότι κατάφερες να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες ολομόναχος.»

Ωστόσο, η πεζοπορία με παρέα μπορεί να είναι χρήσιμη, όσον αφορά τη φωτογράφιση. «Είναι πολύ πιο εύκολο να φωτογραφίζεις πράγματα, επειδή έχεις αυτόματα ένα θέμα», λέει η Anna. «Αυτό ισχύει και για τον Bilbo, καθώς είναι συχνά το θέμα των φωτογραφιών μου. Ένα άτομο ή ένας σκύλος στο τοπίο κάνουν τη λήψη πιο ενδιαφέρουσα, με έναν τρόπο που δεν συμβαίνει με την κλασική φωτογραφία τοπίων.»

Όταν τη ρωτήσαμε τι προέκυψε πρώτο, το πάθος της για τη φωτογραφία ή για τα περιπετειώδη ταξίδια, η Anna δεν δίστασε να απαντήσει. «Σίγουρα η φωτογραφία», λέει με ενθουσιασμό. «Ο παππούς μου ήταν εξαιρετικός φωτογράφος, επομένως μεγάλωσα ξεφυλλίζοντας τα άλμπουμ του και αυτό μου εμφύσησε την αγάπη για τη φωτογραφία ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Απέκτησα την πρώτη μου μηχανή στα 15 μου και έκανα μαθήματα φωτογραφίας στο σχολείο. Ωστόσο, δεν έβγαζα φωτογραφίες στις πρώτες μου περιπέτειες. Συνδύασα αυτές τις δύο δραστηριότητες μόνο μερικά χρόνια αργότερα.»

Για την Άννα, η καταγραφή των περιπετειών της επιβάλλει ευελιξία, ελάχιστο εξοπλισμό και εφευρετικότητα εν κινήσει. Πέρα από τη συγκλονιστική θέα, προτείνει επίσης τη φωτογράφιση ή την κινηματογράφηση των μικρών στιγμών, όπως όταν φοράτε το σακίδιό σας, στερεώνετε τους πασσάλους της σκηνής ή απολαμβάνετε μια κούπα ζεστή σοκολάτα, οι οποίες θεωρεί ότι προσθέτουν υπέροχες πινελιές στην οπτική σας αφήγηση.

«Λατρεύω την αφηγηματική πλευρά των περιπετειών», εξηγεί. «Συχνά βρίσκομαι ολομόναχη σε απόμερες περιοχές, αλλά στην ουσία μού αρέσει να μοιράζομαι αυτές τις στιγμές και η φωτογραφία είναι μια φανταστική πλατφόρμα για να κοινοποιήσει κανείς αυτές τις εμπειρίες.

«Σε αυτό το ταξίδι, όταν άρχισε να σουρουπώνει, απορροφηθήκαμε να φωτογραφίζουμε την κεφαλή του πυρσού και τον ατμό που αναδυόταν από μια κούπα ζεστής σοκολάτας ή από το νερό που έβραζα, επειδή ήταν ένας δημιουργικός τρόπος να απαθανατίσουμε τη συγκεκριμένη ώρα της ημέρας.»

Χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά όπως ριπές υψηλής ταχύτητας και αξιοποιώντας το σύστημα σταθεροποίησης εικόνας της full-frame mirrorless Canon EOS R6, η Anna δεν αντιμετώπισε πρόβλημα όταν ξέχασε το τρίποδό της σε συνθήκες ασθενούς φωτισμού.

«Η σταθεροποίηση και η ανάλυση 20,1MP την ώρα του λυκόφωτος ήταν η ιδανική λύση, καθώς ξεχάσαμε να πάρουμε μαζί μας τρίποδο. Αποδείχτηκε ότι δεν το χρειαζόμασταν τελικά, καθώς η μηχανή αντιμετώπισε με εξαιρετικό τρόπο τον ασθενή φωτισμό», αναφέρει.

Προσπαθώντας να περιορίσει τις αποσκευές της, η Anna συνήθως παίρνει μαζί της μόνο έναν φακό που προσφέρει ευελιξία τόσο για τη φωτογράφιση πορτραίτων όσο και για τη φωτογράφιση αχανών τοπίων, κάτι στο οποίο διαπρέπει ο ελαφρύς Canon RF 24-105mm F4-7.1 IS STM.

«Λατρεύω αυτού του είδους τους φακούς, επειδή προσφέρουν ευελιξία. Τα 24mm ήταν ιδανικά για τις κοντινές λήψεις του Bilbo, ενώ μπορούσα να αυξήσω το επίπεδο συμπίεσης για μερικά από τα τοπία. Όταν ξεκινάω τις περιπέτειές μου, θέλω να μπορώ να κάνω τα πάντα με έναν μόνο φακό.»

Η εύρεση εξοπλισμού που θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της Anna και στις απρόβλεπτες συνθήκες των περιπετειών της μπορεί να είναι πρόκληση.

Στη διάρκεια ενός πρόσφατου ταξιδιού αναψυχής για σκι στην Αρκτική Φινλανδία, για παράδειγμα, η θερμοκρασία έπεσε στους -22ºC. «Όταν οι θερμοκρασίες είναι τόσο χαμηλές, τα πάντα γίνονται δυσκολότερα, από το να φορέσεις τα πέδιλα του σκι μέχρι το να κάνεις ένα διάλειμμα για κολατσιό», εξηγεί. «Η φωτογράφιση αποκτά ίδιες απαιτήσεις απόδοσης με μια στρατιωτική επιχείρηση, καθώς τα χέρια πρέπει να εκτίθενται στο κρύο όσο το δυνατόν λιγότερο, προκειμένου να μπορείς να συνεχίσεις να κινείσαι.»

Ωστόσο, η Anna επιμένει ότι αξίζει τον κόπο να καταγράψει κανείς αυτές τις αναμνήσεις.

«Το καλύτερο στοιχείο της φωτογράφισης υπαίθριων σπορ είναι ότι αυτές οι αναμνήσεις μένουν για πάντα. Εξακολουθώ να χαζεύω φωτογραφίες από τις πρώτες μου περιπέτειες και μπορώ να θυμηθώ πού ήμουν, τι ένιωσα και με ποιον ήμουν. Αυτό είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα.

«Το μειονέκτημα των περιπετειών μου είναι ότι, μερικές φορές, πιέζομαι για να τραβήξω συγκεκριμένες φωτογραφίες. Σε κάποια από τα ταξίδια μου πίστευα ότι ο καιρός θα ήταν εξαιρετικός και ότι θα μπορούσα να τραβήξω συναρπαστικό περιεχόμενο σε απίστευτα ορεινά περιβάλλοντα, αλλά τελικά είχε 10 μέρες καταρρακτώδη βροχή. Η φωτογράφιση υπό αυτές τις συνθήκες μπορεί να είναι δύσκολη, καθώς δεν μπορείς να επιστρέψεις σπίτι για να αλλάξεις και να στεγνώσεις τον φωτογραφικό εξοπλισμό σου. Βρίσκεσαι σε μια σκηνή και δεν υπάρχει τρόπος να διατηρήσεις τα πράγματά σου στεγνά. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους αγαπώ την Canon, επειδή η μηχανή μου είναι απίστευτα ανθεκτική.»

Για όσους θέλουν να ξεκινήσουν τη δική τους αξέχαστη περιπέτεια αλλά δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν, η Anna έχει να δώσει αυτήν τη συμβουλή: «Αν αυτό που σας εμποδίζει είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης, μην ντραπείτε να ξεκινήσετε με μια μικρή διαδρομή που θα σας βοηθήσει να αποκτήσετε περισσότερο θάρρος για τα επόμενα ταξίδια σας. Για παράδειγμα, μια βραδιά ελεύθερου κάμπινγκ με φίλους, ίσως με κάποιον που έχει εμπειρία, ή οι ημερήσιες μοναχικές πεζοπορίες σε ένα νέο μέρος, θα σας βοηθήσουν να μάθετε να είστε αυτάρκεις. Οι ομαδικές πεζοπορίες είναι επίσης ένας εξαιρετικός τρόπος για να ενισχύσετε τις δεξιότητές σας και να γνωρίσετε νέους συντρόφους για τις περιπέτειές σας. Τέλος, μην φοβάστε να κάνετε λάθη. Ακόμη κι εμείς οι επαγγελματίες τα κάνουμε θάλασσα μερικές φορές – εφόσον μαθαίνετε από τα λάθη σας, μην τα μετράτε ως αποτυχίες.»

Το βήμα προς το άγνωστο πάντα θα αξίζει τον κόπο.

«Οι περιπέτειες εξακολουθούν να είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να χαλαρώσω και να ξαναγεμίσω τις μπαταρίες μου. Ιδίως οι μοναχικές περιπέτειες, ακόμη κι αν πρόκειται για μία μόνο μέρα εξερεύνησης σε ένα νέο μέρος», καταλήγει η Anna. «Αυτά τα ταξίδια τροφοδοτούν τη δημιουργικότητα και τα κίνητρά μου, επομένως θα τα είχα ανάγκη ακόμη κι αν δεν ήταν η δουλειά μου.»

Σύνταξη: Lorna Dockerill